Մայիսի 5-ին կայացած Երևանի ավագանու ընտրություններում, նախնական տվյալներով, ՀՀԿ-ն հաղթանակ է տարել, և Տարոն Մարգարյանը շարունակելու է իր պաշտոնավորումը: Ինչ-որ տեղ ՀՀԿ-ի հաղթանակը կանխատեսելի էր, քանզի կուսակցությունը լավ «մարզավիճակում է» և վերջին մեկ տարում կարողացել է բարձր ցուցանիշներ ապահովել թե՛ խորհրդարանական, թե՛ նախագահական ընտրություններում: Միևնույն ժամանակ, մայիսի 5-ին կայացած ընտրությունը ներքաղաքական դաշտում բացահայտեց նոր իրողություններ: Այսպես. ՀՀԿ նախընտրական շտաբի պետն էր Էդուարդ Շարմազանովը:

Բոլորվեցի՞նք կլոր սեղանի սուր անկյուններում, հիասքանչ է: Այժմ նախաճաշի անակնկալը. հաղթահարում ենք Մալաթիա-Սեբաստիայում արտադրված «Կրեմլյան կայֆեր» մոսկովյան օղի և վայելում Մխչյանի ժամկետանց փշատը: Դզեց, ժամն է զրիցի, զի «Литературная газета»-ն արդեն ավարտեց քննարկումը՝ «ԽՍՀՄ-ը դատապարտված չէր» թեմայի շուրջ:

Նարեկյան խնկաբույր տողերը, անշուշտ, հենց էնպես չեմ մեջբերել։ «Նարեկը» պիտի կարդալ գեղաշեն օրորոցի գլխին և ուսուցանել դպրոցից մինչև բարձրագույն կրթարաններ, կաթիլ առ կաթիլ։ Եվ դարձի բերել խառնակության մեջ տապակվող մեր հոգին ու մարմինը։ Առայժմ սերիալներն են մեր կրթարանը։ Այո՜։

Եվ այդպես, քառորդ դար այլասերման ճանապարհով անցած ՀՀՇ-ն դարձավ ՀԱԿ, մոռանալով, որ անունը փոխելով ամանի միջինը չի փոխվում: Իսկ ամանի միջինը նույնն է, որի համից ու հոտից ժողովուրդ կոչվածը կշտացել է: Եվ այդպես, ծնվեց ՀԱԿ-ը` հայ ժողովրդի ապագա վառ հայրենասերների քաղաքական նոր ուժը, որը ջանասիրաբար պատրաստվում է փոխարինելու հայրենասիրաբար հայրենիքը թալանող նախկին պարտայգենոսեներին:

Գը՜մփ, ԲՀԿ կարգախոսը բամփում է գլխիս. «Սկսենք Երևանից»։ Պատկերացրեք` կողմ եմ, զի եթե ԲՀԿ-ն կառավարի քաղաքամորը, հավանաբար, կկառուցի մետրոպոլիտենի նոր կայարաններ, Նուբարաշենում կհիմնի աղբավերամշակման գործարան և կթլփատի թափառական շներին։ Բայց հավակնոտ խնդիրներ է առաջ քաշում, որոնք կլուծի անգամ նորածիլ «Առաքելություն» կուսակցությունը։ Այո՜։

Հուշեմ-հիշեք. Մոզը կործանվեց, զի նրա շրջակա կիրճերում տարիներ շարունակ խաղեր էին տալիս մոզեցիների բազմագլուխ մեղքերը։ Եվ լեռներն ընդվզեցին, և քաղաքը փխլվեց, ասես չէր էլ եղել երբևէ։ Մոզը միջնադարյան մի գեղաշեն քաղաք էր և ուներ 10 հազար բնակիչ, փրկվեցին երկուսից երեք հարյուրը։ Մահացու մեղսագործությունից անմասն էր մնացել յուրաքանչյուր 40-րդ մոզեցին։ Սա կատարվել է 8-րդ դարում, Վայոց ձորում։

Ոչինչ, որ Արոնյանը սայթաքեց։ Անգամ լավ է, քանզի բավ է իրական Հայաստանի հրաշքներն անտեսելով` տեսիլքներին հետևենք։ Չէ՞ որ վաղուց ունենք 1,5 աշխարհի չեմպիոն. 1-ը Տիգրանն է` Պետրոսյան, 0,5-ը` Կասպարովը` Գարիկ։ Բավական չէ՞։ Ոմանց կարծիքով` ոչ։ Եվ ահա մի խումբ ազգային ցավագարներ (կուսակցություններից մեկի հույժ գաղտնի առաջադրանքով) Նորվեգիայում են։ Մագլցել են ամենաբարձր լեռան` Գալհյոպիգենի գագաթը, խորասուզվել-հասել են Մյուսա լճի հատակը։ Ինչո՞ւ։ Դե, մի՞թե պարզ չէ, ժամանակն է շախմատային Մեսի Մագնուսի արմատներում հայկական զարկերակը գտնելու։ Ինչո՞ւ։ Դե, մի՞թե պարզ չէ, երբ հանրությունը հոգնել-գազազել է աշխարհից, նրան վարդագույն տեսիլքներ են պետք, ազգային-սնափառական տեսիլքներ։ Զի բնավ էական չէ, որ ապրում ես գոյատևման սկզբունքով, գոյատևում և ապավինում թանապուրին։

Երևանի ավագանու ընտրություններում վճռական տրամադրություններ ունեն ՀՀԿ-ն, ԲՀԿ-ն և Րաֆֆի Հովհաննիսյանի «Բարև, Երևան»-ը: Մինչդեռ հաղթանակի իրական հնարավորություններ ունի միայն իշխող ՀՀԿ-ն: Սա պայմանավորված է ոչ միայն այն հանգամանքով, որ 2012 թ. խորհրդարանական և 2013 թ. նախագահական ընտրությունների շրջանում ՀՀԿ-ն հաղթանակ է տոնել և դա շարունակական է լինելու, այլև նրանով, որ ՀՀԿ թեկնածուն գործող քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանն է, ով բավականին բարձր վարկանիշ ունի մայրաքաղաքի բնակիչների շրջանում: Բացի դրանից, ԲՀԿ և «Բարև, Երևան» դաշինքի ցուցակների առաջին համարներ Վարդան Օսկանյանն ու Արմեն Մարտիրոսյանը երբեք աչքի չեն ընկել համայնքային կառավարման ոլորտներում, դրանով իսկ հարաբերական առավելություն ստեղծելով Տարոն Մարգարյանի համար:

Մեծարգո Աքրամ Այլիսլի, երբ կարդում էի «Իրատես de facto»-ում քո (կներես այնքան հարազատ ու մտերմիկ ես-ի համար, թեպետ երբեք ծանոթներ չենք եղել, աղ ու հաց չենք կիսել, բաժակ բաժակի չենք խփել, չնայած ինչ-որ տևական ժամանակ նույն հայրենիքում ենք ապրել, նույն ինտերնացիոնալ ոգով ենք դաստիարակվել, համոզված եմ` քո «Քարե երազներ» գիրքը ասածիս վկան է, այն էլ ասեմ, որ քսանամյա այս թշնամությունը ոչ իմ և ոչ էլ քո մեջ թշնամության ծիլեր չի տվել, ուրեմն հույս կա, որ ինչ-որ ժամանակ հետո, եթե ոչ մենք, ապա մեր երեխաները բաժակ բաժակի կխփեն և կխմեն քո կենացը, որ դու դաժան ու թշնամական այս դարում քո անմահական գրչով կարողացար ասել մի պարզ ճշմարտություն, որը քո երկրի տհաս տերերի մեջ կատաղության նոպա առաջացրեց, և քեզ պես անվանի գրողին, մարդասերին զրկեցին «փառքից ու շքանշաններից», չկարծելով, որ Այլիսլիի փառքն իր հզոր, ճշմարտացի ու տաղանդավոր գրիչն է) «Քարե երազներ» անմահ գործը, ակամայից հոգիս լցվում էր հպարտությամբ, մարդկայնությամբ, և ակամա մտաբերում էի Աննա Զեգերսի հազարավոր մահեր տեսած հերոսի խոսքերը` իսկ ես փորձում էի մարդ մնալ: Ասել կուզեմ, դու ոչ թե փորձել, այլ մարդ ես մնացել` զերծ մնալով կեղծ կրոնապաշտությունից:

Երազումս այցելեց ՈՒգոն, եթե չեք մոռացել` նա կենաց-մահու մարտի ելավ մամոնայի դեմ։ Կռվեց և հաղթեց։ Նրա գործը կիսա՞տ մնաց։ Գուցե, հետագիծը, սակայն, պատվարժան այս պետայրի, հրեղեն է։ Մի խոսքով, ՈՒգոն այցելեց և պատգամեց, թե ինչ, համբերեք-կտեսնեք։ Իսկ այժմ «Հաղթանակ» զբոսայգում, «Մայր Հայաստանի» մայրաբար ազդու հայացքի ներքո կերտում ենք ՊԵՏԱՅՐԱՑ ծառուղին։ Ձախից կաղնի է և նոճի։ Ի պատիվ Գանդիի (Մահաթմա), Քենեդու, Մուսուդեպի և ՈՒգոյի։ Որոշ վերապահումով հավելենք Ֆիդելին։